9 Mart 2012 Cuma

benim pastanelerim 1: purim masapanları ve osman pastanesi



Ben bir pasta canavarıyım, bir bağımlıyım :)) Benim için pastanelerin apayrı bir yeri var: en kötülerini de incelerim en iyilerini de. Vitrinleri nasıl, neyli pasta satıyorlar, gıda boyası kullanmışlar mı, nasıl bir çikolata kullanmışlar? Pastane malzemelerinin neler olduğunu az çok bilince onları yemek de zorlaşıyor. Koca İstanbul'da aslında kaliteli malzeme kullanan o kadar az pastane var ki...Bunların çoğu da oldukça pahalı.Ama benim en sevdiklerimden biri olan Osman Pastanesi'ni bunlardan ayrı tutuyorum.

Görünüşte basit bir mahalle pastanesi gibidir; yetmişlerden kalma bir dekor, basit bir tabela, şatafatsız pastalar... Oysa ki ne süslü pastaneler vardır ki aslında yokturlar...Osman Pastanesi 1961 yılında kurulmuş, sahibi ustası olan Osman Bey. 1947 yılından beri Markiz'den Lebon'a, oradan Divan Pastanesi'ne kadar deneyim kazanmış, pastaların gerçekten pasta olduğu, taze yumurtaların, sütlerin, tereyağlarının, toz şekerlerin kullanıldığı zamanların ustası Osman Usta; şimdikiler gibi yumurta tozlarının, süt tozlarının, glikozların yavan dünyasının bir parçası değil. Orada gerçekten pasta kreması pişirilir, hazır kremalar kullanılmaz, badem ezmelerinin içine nişasta basılmaz, gerçek meyve tatları esanslara feda edilmez.

Purim zamanı gelince Osman Pastanesi'ne kesinlikle gitmek zorundayım, çünkü 1-2 hafta öncesinden o muhteşem el işi Purim masapanlarının tadı, verdiği keyif aklıma düşer. Aklıma bir tatlı düştüyse de o yenilmelidir, yoksa sanrılar falan görmeye başlıyorum, krize giriyorum. Purim Yahudilerin en - herhalde tek- eğlenceli bayramı; çocuklara mavlaç adı verilen kırmızı beyaz renkli şekerler ve renkli masapanlar veriliyor. Hangi bayramda şeker, tatlı falan dağıtılıyor işte o benim bayramım.



Tabii Osman Pastanesi'nin beni çıldırtan rulo pastasını es geçmeme imkan yok. Fotoğrafta da görülüyor zaten, öyle incecik bir pandispanyaya sarılmış durumda ki ve kreması öyle hafif ve lezzetli ki insan yemeye kıyamıyor. Ne bileyim, bakmak bile mutlu ediyor beni. Bir oturuşta da yiyemiyorum, sanki yersem dünyanın sonu da gelecekmiş gibi geliyor, annemin deyişiyle "seve seve" yiyorum.



Osman Pastanesi: Halaskargazi cad. no:365 Şişli - İstanbul




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder